Quen canta, seus males espanta!

-



Quen canta, os seus males espanta! 

Sesión II A saúde mental, no Club de Lectura

Este venres pechabamos as sesións sobre a saúde mental no Club de Lectura. Esta vez fixémolo interpretando temas de Rozalén ou Pablo López, axudados polas pautas de Sandra, a profe de música. Mais que cancións, algunhas letras, son casi poemas, que nos levan sutilmente a falar  do mundo da depresión ou a reflexionar sobre o suicidio nos adolescentes.


 O caso e que cantar, vaia que si cantamos, hoxe a afinación non era o mais importante, si atopamos nestas letras formas de atopar unha saída nos momentos mais difíciles. Vale..., si, o mellor foi  botar unhas risadas cantando no tempo de lecer. Vese que é certo iso de que o que canta... Igual ata repetimos!


                                                                                                                              👀

Ah! casi esquecemos que e  hoxe, o  alumnado de 1º da ESO, fíxose cargo  de presentar as mochilas viaxeiras de lectura as súas familias. Un anaquiño do mundo da nosa biblio emprende a súa viaxe. Aínda que moitas familias xa nos coñecen e participan  nos club de lectura,  activos no centro, esta é unha maneira mais de comunicarnos e facernos ver.


Eles dín que, non teñen tempo de ler, que están todos na casa moi ocupados, pero a biblioteca esta por riba do tempo para a lectura, é facer comunidade, conectarmonos a través desta mochila vermella e agardar que de pé á conversa e a reflexión sobre este universo, e uns poucos darán o paso de entrar  neste Planeta Lector, na Biblio do Poeta Díaz Castro en Guitiriz.




Agardamos que as familias,  deixen un 
comentario breve no caderno que recolle as opinións, necesidades e inquedanzas. 😉😉😉





Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

PARA QUE LES?

-
A raiz dunha iniciativa da ONG Implicadas No Desenvolvemento , titulada: Para que les? moitas Bibliotecas Escolares de Galicia, están a participar con vistas ao Día do Libro nunha exposición conxunta, coa intención é facer reflexionar sobre os miles de motivos que nos levan a ler. Desde a ONG propóñenlle a xente coñecida, e non tanto, que contesten en non máis de 140 caracteres, á pregunta Para que les?. As respostas publícanas no seu blog: http://implicadas.blogaliza.org/ A maiores desde o CEIP Milladoiro-Malpica propoñen a actividade Foto lendo dun persoeiro (preferentemente non vinculado ao mundo dos libros) máis a súa Proposta de lectura A nos pareceunos unha bonita iniciativa. Pero nos non somos persoeiros coñecidos aínda que tamén nos gusta ler, así que, como participar nesta iniciariva? Desde a Biblioteca copiamos estas propostas e as adaptamos un pouco ó noso centro. Como o imos facer? Propoñémosche que, en non máis de 140 caracteres, contestes á pregunta para que les?. Mánda...
Leer más

PARA QUE LES?

-
Imagen
Ángela 4ºA Eu leo porque cada vez que o fago desconecto de todo e estou noutro mundo completamente diferente ó meu, e eso gústame e reláxame moito, sobre todo cando o que leo é un libro que me gusta, porque tamén se leo algo que non me gusta pero é obrigatorio agóbiome e dame moita pereza ler, hai de todo. O libro que recomendo é Crepúsculo, para min é un dos mellores libros que se pode ler.
Leer más

Memorias de Tristán Saldaña

-
Imagen
Beatriz Berrocal Tristán Saldaña, es un muchacho de un pueblo bastante pequeño llamado Tornedo. Tristán, o como él prefiere que le llamen, Saldaña (ya que su nombre puede dar a burlas como Tristanín está Tristón), es un niño bastante peculiar. A diferencia de otros niños de su edad, a él no le apasiona eso de “relacionarse”, ya que prefiere hacer las cosas por sí mismo y no le gusta compartir tiempo con nadie; vamos que Tristán es antisocial. Este verano va a ser diferente a los anteriores ya que, “gracias a su tío”, va a ir a un campamento de verano. Y pocos días después de la “gran noticia de su tío”, ya se veía en el bus del campamento, rumbo hacia 15 días en un albergue, que para Tristán importaban lo más mínimo. En el bus, conoció a un niño inglés de más o menos de su edad, al principio no le hizo caso; pero más tarde ya se les veía hablando. Según él, el niño inglés, era la cosa más blanca que había visto en su vida, por lo que le puso el mote de “Lejía”. Una de las...
Leer más