E rematamos o club de lectura de 2º ESO deste curso!

Chega o final de curso e os integrantes do club de lectura de 2º ESO tivemos a última reunión para falar da lectura seleccionada Kafka e a boneca viaxeira de Jordi Sierra i Fabra. 

Como actividade final decidimos imaxinar á protagonista da historia, Elsi, xa adulta, agradecéndolle  a Frank Kafka que a axudase a superar a pérdida da súa boneca Bríxida. Aquí tedes algunhas das mellores cartas escritas polos compoñentes do club de lectura:

Para: Frank Kafka

De: Elsi

Guitiriz, Lugo, 27300

5 de xuño de 1960

Bos días Franz:

Estaba remexendo e organizando a miña habitación cando, para a miña sorpresa, atopei unha carpeta rosa chea de papeis. Eu non sabía o que podía conter aquilo, entón decidín abrilo. Levei unha enorme ilusión cando me decatei do que era, eran as cartas que vostede me escribira!

Durante moito tempo, vostede escribírame un montón de cartas polo nome de Bríxida, que era a miña preciosa boneca de por aquel entonces. Lin todas as cartas que me escribira hai un par de días e mentiríalle se lle dixera que se me encheron os ollos de bágoas pensando naqueles preciosos momentos que tiñanos ós os dous no banco do parque lendo as palabras que Bríxida nos escribía.

Pensaba que despois de lñer aquela carpeta enteira de cartas, non atoparía nada interesante pero a verdade foi que si que atopei algo máis no medio de todo aquel desorde, e foi a boneca que me regalara a última vez que nos viramos naquela pequena praza. Xa estaba contenta de atopar aquel fermoso recordo, pero decidín  fixarme un pouco máis naquela boneca e dinme conta de que no seu costado dereito agochaba unha pequena abertura. Pregunteime que podería gardar naquel pequeno peto e, ao abrilo, descubrín que no seu interior estaba un papel amarelo que contiña as seguintes palabras:

“Boas Elsi, supoño que estarás lendo isto uns cantos anos despois de que che regalara esta boneca, pois ben, simplemente che quería recordar que aínda que non te lembres moi ben de min, que poderás falar comigo para que te axude en calquera dúbida que teñas. Se cando esteñas lendo isto queres poñerte en contacto comigo, aquí te deixo os meus datos e dirección para que me contes o que queiras.

Un saúdo, o teu compañeiro de viaxe Franz Kafka”

Ao ler isto si que me emocionei de verdade, e sen pensalo nin un momento, decidín coller un papel e poñerme a escribir.

Con esta carta simplemente lle quería agradecer todos os traballos que pasou comigo e todas as tardes que estivo ao meu lado, moitas grazas por todo isto.

Aparte de para agradecerlle  todo o seu traballo, tamén lle escribo para dicirlle se quere vir tomar algo a miña casa e así conversamos.

Moitas grazas por todo Franz

Carta escrita por Abel Pena Boenlle

 12 de novembro de 1944

Querido Franz Kafka:

Decidín escribirche esta carta porque hai uns días encontrei as que ti me mandaras a min cando aínda era unha nena. Recordo o día no que perdín a Bríxida, pero a pesar de poñerme triste aquel día, ese tamén foi un dos meus mellores días de cando era pequecha. Ese día atopeime contigo. Tamén recordo tódolas cartas que me lías no parque e ese é o motivo polo que volvo contactar contigo.

Quero agradecerche todo o que fixeches por min. Sei, grazas a Dora, que non che gustaban moito as nenas e, aínda así, ti utilizabas o teu tempo en escribirme a min cartas. Grazas a ti aforreime unha desgraza enorme que calquera nena cunha boneca tería ao saber que se perdera.

Tampouco é só por iso, senón  que tamén me tiveches entretida. Onte acabei de lelas todas, cada vez que lía unha recordaba mesmo o momento no que mas lías ti. Foi moi bonito o esforzo que facías por facer feliz a unha nena que case nen coñecías. Todo o que inventaches sobre as historias que Bríxida estaba vivindo e eu críaas coma se me dixeras que ía ter un fillo unha boneca.

A única causa que se me pasa pola cabeza de aquel entonces e onde estará Bríxida, se no parque algunha nena a colleu ou non sei, só espero que estea ben.

Un bico, Elsi

Carta escrita por Paula García Graña

Berlín, 14  de abril de 1944

Querido “carteiro de bonecas”:

Sei que es Franz Kafka, un prestixioso escrito, pero para min sempre serás o señor carteiro. Xa hai vinte anos que non nos vemos. Eu daquela só tiña cinco anos e era unha inocente alma triste no parque Steiglizt que perdeu a súa preciada boneca. Vostede, como boa persoa, decidiu salvar a unha nena da tristeza de perder a súa mellor amiga.

Non sei onde está, s segue vivo ou se xa non escribe pero o único que sei é que unha persoa coma vostede coa súa vontade, non pode desaparecer así como así. Seguro que sería o único capaz de non defraudarme coa tristura de perder unha boneca, porque outras persoas  non farían coma vostede.

Eu daquela era moi pequeniña e non recordaría esas marabillosas tres semanas se non  encontrara as cartas. Agora son tempos duros e estamos en plena guerra, por iso encontrei as cartas, porque vou marchar ao campo.

Só me queda darlle un agradecemento. Grazas por todo o que fixo e pola súa inmensa bondade. Grazas por non deixarme durante tres semanas. Grazas por esas marabillosas viaxes. Grazas por todo. Sempre contará comigo.

Elsi, a nena que perdeu unha boneca.

Un saúdo

Carta escrita por Hugo Sanmartín Rodríguez

Berlín a 13 de marzo de 1944

Querido Sr. Kafka:

Casualmente a miña filla atopou aquela boneca e aquelas cartas que Bríxida me enviou. Preguntoume de quen eran e, ao contarlle a nosa gran historia, recordei os inolvidables momentos que pasamos naquel parque da miña fermosa infancia. Xa me gustaría que cada pequena que perde algo importante para ela, teña a alguén que a apoie coma vostede me apoiou a min.

Lembro aquela ilusión que tiña cada tarde naquel parque esperando aquela carta de Bríxida que vostede me traía. Foi moi intelixente pola súa parte, solucionar aquel problema dunha forma tan máxica e fantástica. Dicirlle que actualmente estou casada e cunha filla da mesma idade que tiña eu cando o coñecín. E se a aela lle ocorrese o mesmo con algunha das súas bonecas, xa me gustaría que tivese un carteiro de bonecas tan bo coma vostede.

Espero que a súa saúde siga ben, e non sabe o que daría por volver a velo.

Un abrazo.

Elsi

Carta escrita por Marta E. Sanmartín Campello 

Poéticas Diversas no IES Poeta Díaz Castro.

O alumnado de música do centro sempre en activo colaborando coa nosa biblioteca, presenta as súas creacións musicais, para achegarse aos grandes da literatura, a través da música.

A creatividade do alumnado de música primou nestas xornadas do mes de maio, un tempo para traballar en aula poemas que falan de auga, de natureza, de choiva e mar. A poesía e a música mais fresca interpretada e recitada polo noso alumnado. Unhas creacións artísticas útiles para traballar a poesía en calquera materia, cunha base rítmica sinxela ou utilizando instrumentos musicais da aula.

Rodri, un alumno moi especial e moi querido polos seus compañeiros, improvisa sobre un poema de Darío Xohán Cabana, demostrando que a música e a poesía son ferramentas de expresión coas que superar calquer barreira. A inclusión é un feito e un obxectivo acadado neste proxecto.

 

 Aproveitamos tamén estes traballos para participar no concurso "Galicia, auga, literatura e rap" convocado por a Voz da Escola e Viaqua. Tivo moito éxito o traballo realizado por estes alumnos de 2º da ESO, demostrando que o rap, pode ser algo delicado e sutil, cheo de riqueza armónica e  terminolóxica enriquecendo os marabillosos  textos de Rosalía de Castro.

Carla e Catalina traballaron "En las Orillas del Sar". Podedes atopar mais traballos que subiremos en breve á nosa canle; 

https://www.youtube.com/user/biblioguiti

LECTURAS COMPARTIDAS COA VISITA DOS 

FUTUROS ALUMNOS DE 1º  ESO

Este pasado venres 24, foi unha xornada especial para o alumnado 

do IES Poeta Díaz Castro.

Recibimos a visita do alumnado de primaria dos centros veciños (Parga, Lagostelle). Os alumnos do centro foron os seus guías e ensináronlle as instalacións e compartiron experiencias e consellos con eles.

 

Para finalizar, seguimos conmemorando este día e a mellor maneira de facelo foi compartindo lecturas. Xuntámonos na aula de música para coñecer o Cantigueiro de Cotobade de Antón Fraguas. Os nosos compañeiros de 4º da ESO e a profesora de música Sandra Tenreiro, axudaron para facer unha homenaxe ao autor das Letras Galegas 19, creando un rap, casi de forma improvisada nuns vinte minutos. O resultado neste vídeo que deixamos aquí.

 

 

 Xornada fabulosa. Agardámosvos no centro futuros compañeiros!

LUCÍA CAMPOS PREMIADA NO CONCURSO DE LITERATURA UNIVERSAL

As alumnas de 1º BAC Aida Cobas, Uxía López e Isabel Saavedra crearon un xogo tomando como base grandes obras da Literatura Universal. 

Seleccionando os fragmentos das obras da Literatura Universal

O reto consistía en atopar o autor e a obra dunha serie de fragmentos literarios distribuídos por todo o centro. 

As obras seleccionadas

O seu obxectivo era dar a conocer esas obras que foron selccionadas previamente por elas e contribuír ao proxecto de centro deste curso "Desconecta".

O premio foi para Lucía Campos de 2º BAC que recolleu na Biblioteca as súas entradas de cine. 

Uxía López entrega o premio a Lucía Campos.

As alumnas que crearon o xogo, Aida, Uxía e Isabel coa gañadora Lucía Campos.

Presentación do libro Frágiles recuerdos de Minerva Varela

O venres 10 de maio unha exalumna do centro, Minerva Varela Saa, presentou a súa primeira novela Frágiles recuerdos na librería Trama de Lugo. 

A presentación correu a cargo da profesora e escritora Conchi Sanfiz que destacou a importancia que teñen na obra os espazos polos que viaxa a protagonista e que son a base desas lembranzas que constitúen o eixe temático da novela.

Noraboa Minerva!

O proxecto DESCONECTA na biblio. 

Retos Matemáticos.

O proxecto de centro "Desconecta" elaborado no centro para tomar consciencia do uso que facemos das pantallas e dispositivos móbiles e tamén para dar ao alumnado novas alternativas para o seu tempo de lecer.

 Estas son algunhas das actividades realizadas ao longo do curso:

Os xogos e retos  matemáticos realizados na biblioteca coa axuda dos nosos compañeiros de matemáticas, foi unha das actuacións relevantes dentro do proxecto de centro "DESCONECTA"  neste curso escolar.Numerosos alumnos pasaron pola biblioteca diariamente,  para resolver durante o tempo de lecer os enigmas matemáticos e algúns dos tamgran asociados ao refraneiro popular.
Unha forma divertida e amena de achegarse á matemática e á ciencia e "Desconectarse" e aprender sin a utilización de móbiles e outros dispositivos electrónicos. 

Ademais dentro deste proxecto realizáronse outras propostas para achegar aos alumnos a unha biblioteca onde existen diferentes formas de lectura e interpretación posibles e accesibles para todolos alumnos; uso responsable dos ordenadores, formas de achegarse ao currículo das materias cos biblio recursos, xogos para mellorar a relación entre compañeiros.

Deixamos algunhas fotografías das sesións realizadas.

Tamgran asociado ao refraneiro popular

Retos matemáticos semanais

Lecturas diferentes na biblio

Uso das fontes de información aplicadas as materias

Tempo de lecer fora das pantallas

 Fichas de seguimento das sesións adicadas ao xogo

DESPEDIDA DO ALUMNADO DE 2º BAC

O pasado venres 10 de maio despedimos aos alumnos de 2º BAC que remataron a súa andadura no centro. A profesora Manu Balsa organizou e dirixiu unha gala na que os mestres de ceremonia foron os alumnos de 1º ESO. 

Houbo varias actuacións que sorprenderon aos homenaxeados coma os bailes de Richard de 3º ESO e das alumnas Lucía e Daniela de 1º ESO, os chistes de Juan de 1º BAC, o recitado do poema "Viaxe a Ítaca" por parte de Maite  e a música de Laura e Nuria de 4º ESO. Por parte dos profesores, Fran interpretou un rap que fixo as delicias de todos.

A titora Teresa e a delegada Thalía dixeron unhas palabras e o acto rematou cuns agasallos que lles foron entregados a todos os alumnos de 2º BAC aos que despedimos con tristeza pero desexándolles unha feliz nova etapa.

MICROMACHISMOS NO DEPORTE.

Os días 26 e 28 de marzo, o alumnado das seccións bilingües de Educación Física de 3º, 4º ESO e 1º BAC no tempo de lecer, fixemos unhas representacións na entrada do IES acerca de "Micromachismos no deporte".

En primeiro lugar, a profesora de Educación Física: Noemí xunto coa auxiliar de conversa: Elena, ensinaron ao alumnado vídeos famosos totalmente normalizados dos que antes non nos decataramos dos actos machistas que neles tiñan lugar.

Despois estivemos falando do tema e incluso nos comentaron experiencias persoais que elas viviran, como que en Arxentina as mulleres non podían acceder ao estadio a ver partidos de fútbol se non ían acompañadas con homes, con xustificacións tales como que podía ser perigoso para elas por iso tiñan que ir cun home que as protexera.

A partir de tratar o tema, dividímonos en grupos e cada grupo elixiu un micromachismo para representar mediante comunicación oral: inglés e comunicación corporal: expresión corporal; algúns dos micromachísmos que saíron no "brain storming" foron tales como: recibir un premio de menor tamaño por ser muller, vestimenta axustada para as mulleres, vestimenta de mulleres, ver e practicar deporte acompañadas,  insultos e "piropos" innecesarios, infravaloración nos logros deportivos das mulleres en xornais, TV e na sociedade en xeral...;todas elas actitudes normalizadas que nunca deberían sufrir as mulleres.

Con esta actividade aprendemos cousas tan interesantes como: 

- Traballamos a igualdade de xénero.

- Aprendemos a non normalizar os micromachismos.

- O Deporte é para as persoas non para os xéneros.

- Melloramos a comunicación en inglés.

Gracias pola aprendizaxe!

Alumnado de 1º BAC.

Se queredes coñecer máis desta actividade pincha AQUÍ.

"É verdade que un pode" de Rosalía de Castro

Abrindo camiños a outras linguas 

La casa de Bernarda Alba de Federico García Lorca

La casa de Bernarda Alba es la primera obra de teatro que leo de García Lorca y, sin duda, podría decir que es una de las mejores que he leído en mi vida. Me han llamado mucho la atención los amoríos entre las hermanas por un personaje que nunca sale en la obra, sino que solo es nombrado. Está magníficamente bien escrita y muestra las costumbres, relaciones y valores de la España rural, machista por definición, en la que las mujeres no tenían ningún poder de decisión. En esta época la reputación y el "qué dirán" son más importantes que la felicidad propia o, incluso, el amor.

Se cuenta la historia de Bernarda Alba y sus cinco hijas. La madre, tras enviudar por segunda vez, impone un luto familiar de ocho años, sin preocuparse de arruinar la juventud de sus hijas. La trama comienza cuando a la hija mayor le surge un pretendiente, Pepe el Romano.

La visión de Lorca es la de un poeta, haciendo uso de numerosos símbolos e imágenes que acercan la historia al mito. La precisión del lenguaje tradicional, la caracterización de los personajes y el desarrollo de la trama, que conduce a un final de tragedia, convierten esta pieza en una obra maestra del teatro y de la literatura española. A pesar de ser una obra de teatro sencilla estructurada en tres actos (presentación, nudo y desenlace), comprender y reflejar la realidad social desde la perspectiva femenina no es sencillo.

Lucía Campos 2º BAC

Los Cachorros de Mario Vargas Llosa

El autor de esta historia es el peruano Mario Vargas Llosa. El inicio de su producción literaria coincidió con un boom editorial de los años 60, debido al prestigio que había adquirido la narrativa hispanoamericana en el panorama español. En sus narraciones utiliza el Perú contemporáneo como marco de todas sus historias y en sus obras se mezclan realidades brutales y experimentación formal, ya que utiliza un estilo narrativo original que quizás sorprenda en una primera lectura, pero al cual te acabas acostumbrando. Esta obra está redactada en estilo indirecto libre, estilo que se puso muy de moda entre los literatos hispanoamericanos primero y los españoles después. Nunca había leído una novela con estas características y quizás lo que más me ha sorprendido es que el autor no coloca ningún punto y aparte, solo paramos de leer cuando se acaba un capítulo; a veces también se hace difícil diferenciar quién es el personaje que dice cada cosa.

Los Cachorros, publicada en 1967, es una historia "sencilla" que me enganchó desde el primer momento. En pocas páginas se describe la evolución personal de un grupo de adolescentes y en especial la inadaptación del protagonista, Cuéllar, debido a un suceso trágico. Realmente es un relato que hay que leer. Es curioso que en apenas cien páginas transcurran unos veinticinco años de la vida de este grupo de jóvenes, y también es importante destacar que el lenguaje que emplean los personajes evoluciona a medida que lo hacen ellos, pudiendo el lector formarse una idea precisa de su personalidad. La historia nos permite apreciar la psicología masculina en distintos aspectos, como la tristeza, la burla, los complejos sufridos en una sociedad machista...

La narración aborda diferentes temas: el machismo y la violencia, la hipocresía, las apariencias, el fracaso, la frustración…, pero el mensaje que transmite esta obra es que no debemos rendirnos ante los obstáculos que aparezcan en nuestras vidas; al contrario, debemos aprender a vivir con ellos y afrontarlos.

Lucía Campos 2º BAC

É verdade que un pode

Recreación do poema costumista "É verdade que un pode" do libro "Varia" de Follas Novas, por Rosalía de Castro, feita polo alumnado de 1º BAC.

VIDA Y MUERTE DE FEDERICO GARCÍA LORCA Ian Gibson e Quique Palomo

Este libro, escrito por Ian Gibson e ilustrado por Quique Palomo, nos permite saber un poco más sobre la vida del famoso escritor y las causas de su trágica muerte.

Este cómic se divide en cinco capítulos, que se corresponden con diferentes etapas de la vida de Lorca:

• La Vega de Granada: En este primer capítulo se cuenta la infancia del escritor y como esta marcó su obra y su vida en general.

• Granada: En este fragmento del cómic se nos cuenta la adolescencia de Lorca y todas las influencias que recibe estando en Granada, lugar al que se muda para estudiar y donde comienza clases de piano. En esta época, el joven escritor conoce a Fernando de Ríos, que lo anima a irse a Madrid a estudiar.
• Madrid: En este capítulo se cuenta la estancia de Lorca en la Residencia de estudiantes de Madrid y se habla de las relaciones con otros jóvenes que establece, como por ejemplo, con Dalí. Durante esta estancia, comienza a tener problemas anímicos, en parte producidos por su homosexualidad, lo que lo lleva a irse a América durante una temporada. En esta etapa de su vida, su primera obra es representada en un teatro, pero no tiene un gran éxito
• Nueva York y Cuba: En su estancia en el continente americano le ocurren diversas cosas que lo ayudan a mejorar su estado anímico y lo impulsan a escribir más. También pasa una temporada en Cuba, donde se siente como en casa y da numerosas conferencias.
• La república: Cuando en España se proclama la República, Lorca vuelve a este país, donde se dedica a viajar con su compañía teatral La Barraca. Es una etapa en la que tiene un gran reconocimiento y sus obras son muy bien valoradas. Por desgracia esta etapa finaliza cuando el general Franco da un golpe de Estado y se hace con el poder, ya que las autoridades comienzan a buscar a Lorca por su homosexualidad y mentalidad republicana revolucionaria. Cuando lo capturan pasa una noche encerrado y al día siguiente por la mañana, unos soldados lo llevan a él y a otros hombres a un lugar apartado, donde los fusilan.
  

En mi opinión este cómic es interesante y cuenta de una buena forma cómo fue la vida de este poeta y dramaturgo tan conocido de la literatura española.

Es una lectura bastante amena ya que el formato cómic, en mi opinión, ayuda a que en especial a los alumnos nos llame la atención una lectura. Aunque sea un libro ameno y fácil de leer creo que no lo debe leer cualquiera ya que hace muchas referencias históricas y es probable que muchos alumnos más pequeños se encuentren algo perdidos por no conocer muchos de los hechos que el cómic no explica.

También me pareció interesante ya que no se centra simplemente en su carrera literaria, por lo que nos permite saber muchas más cosas del autor que “no aparecen en libros”. Un ejemplo de esto es que durante todo el libro se hacen muchas referencias al gran talento musical de Lorca y como la música lo afecta en su vida personal y social, dato del que por lo menos yo, no tenía ni la menor idea.

Por otra parte, me hubiese gustado que el cómic hablara algo más sobre la muerte de Lorca y las causas de esta, ya que tan sólo se hace una breve referencia al final, cuando los soldados que lo matan dicen que le han pegado dos tiros en el culo “por maricón”.

Dejando de lado el contenido literario de este libro, creo que las ilustraciones están muy bien hechas y muestran de una muy buena forma toda la historia. Lo que más me gustó de  estas fue  sin duda el final, ya que sin necesidad de texto se ve como llevan a los condenados al lugar apartado donde los matan, y que el coche de la vuelta significa que lo soldados ya “acabaron su trabajo”.

En conclusión el libro de gustó bastante y se lo recomendaría a aquellos que quieran saber algo más sobre la vida del escritor, sin necesidad de recurrir a una biografía tradicional, que puede resultar mucho menos amena e incluso aportar datos no tan interesantes como los de este cómic.

Andrea Amenedo  2º BAC

RELATO DE UN NÁUFRAGO

Relato de un náufrago es una obra del Premio Nobel de Literatura Gabriel García Márquez en la cual se cuenta la historia de un marinero que permaneció a la deriva en una balsa durante diez días sin comer ni beber. En medio de un gran océano sin saber a dónde se dirigía, sus únicos compañeros eran los tiburones (que acudían con puntualidad a su cita de las cinco de la tarde), el sol (siempre dispuesto a indicarle los puntos cardinales) y en los últimos días un grupo de gaviotas que le indicaban su proximidad a la tierra.

Luis Alejandro Velasco, que así es como se llama nuestro protagonista, hizo hasta lo imposible por permanecer con vida, fruto del hambre y de la desesperación incluso mató una pequeña gaviota que no pudo comerse, un pez que saltó a la barca y luchó con un remo contra un enorme tiburón. Cuando ya habían pasado diez días, su aspecto era desastroso y su cuerpo estaba en llagado, avistó la tierra y aún sin saber con certeza si se aquello era fruto de su imaginación no dudó en demasía de tirarse al agua y empezar a nadar.

Cuando llegó a Mulatos y vio a la primera mujer negra ella se marchó corriendo y él perdió la esperanza, pero un hombre le ayudó y todo el pueblo se volcó en su pronta recuperación. Lo enviaron a su casa, junto a su familia, y poco tiempo después permaneció en el olvido de todos.

En mi opinión, se cuenta una historia muy interesante sobre la superación personal y, a pesar de que el final no ha sido lo que más me ha gustado ya que es abierto,  puedo decir que es muy entretenida a la vez que recomendable.

Uxía Sanjurjo Calvo 2ºBAC

DESCONECTA COA CIENCIA

O alumnado de 2º de BAC presentamos durante a semana da ciencia un proxecto englobado no ámbito das competencias científico tecnolóxicas que xirou en torno a táboa periódica e o proxecto "Desconéctate", levado a cabo no centro.

Este ano, a semana da ciencia foi dividida en catro partes, nas que se tratou o tema global dos elementos da táboa periódica.

A primeira parte sería executada polo alumnado de 2º da ESO, na que crearon un vídeo no que falan dos 24 elementos máis abundantes dos seres vivos e na Terra. Xunto con estes, tamén colaboraron os alumnos de 2º ESO PMAR, que elaboraron un xogo completamente relacionado coa táboa periódica. Este consistiría en emparellar os símbolos dos elementos cos seus respectivos nomes, gañando a persoa que máis parellas teña.

Na segunda parte, tratamos os elementos máis abundantes na Terra, na biosfera e dentro dun Smartphone. Cabe destacar a gran cantidade de diferentes materiais que hai nun aparello tan pequeno coma un Smartphone.

Na terceira parte realizamos tres prácticas moi diferenciadas.

-Unha primeira, realizada por David, que trataba da observación de fenómenos osmóticos en células vexetais, na cal empregando células dunha cebola, podemos ver os fenómenos osmóticos que sofren as células ao engadir auga destilada, producíndose o fenómeno denominado turxencia, xa que as vacuolas inchan, ou ao engadir auga con sal, onde podemos observar que as vacuolas das células arrúganse, fenómeno denominado plasmólise.

-Unha segunda, realizada por Zaira, na que observaríamos a reacción do ácido clorhídrico co carbonato cálcico, presente na casca dos ovos, os ósos, nas rochas, etc. Para esta práctica empregamos un óso de tenreira, un ovo e diferentes rochas (a lumaquela por exemplo). Ao engadir o ácido clorhídrico co carbonato cálcico presente nos diferentes obxectos que empregamos, observamos burbullas, isto é debido a que nesta reacción despréndese CO_2.

-A terceira práctica, realizada por min, presentouse a relación de masas entre diferentes elementos na vida diaria, con outros líquidos moi diferentes, dende o mel ata o aceite do motor dun coche. Para realizar esta práctica, empregamos unha probeta de 1L, aceite do coche, anticonxelante, alcohol, aceite de xirasol, fairi, e mel. Na probeta situaríanse todos estes materiais por capas, diferenciadas por culpa da diferencia entre as densidades. A esta probeta engadiríaselle elementos comestibles, coma por exemplo unha mazá, e estes situaríanse no líquido que tivese a mesma densidade ca el.

Xa na última parte, e a modo de conclusión do acto, realizamos un rosco de preguntas para saber o atentos que estiveron o resto dos alumnos. Este rosco foi presentado por Uxía. Todo o traballo foi realizado polos alumnos de ciencias de 2º de BAC, xunto coa profesora Nuria Sánchez.

Jorge Tomé, 2º BAC

QUE NOS OFRECE A USC?

O pasado 15 de marzo, de 12:20 a 14:00, os alumnos de Segundo de Bacharelato do centro asistimos a unha charla impartida por un reitor da Universidade de Santiago de Compostela e unha alumna de Terceiro de Carreira de Filoloxía Hispánica, ambos para falarnos de todas as carreiras que podiamos cursar en dita institución.

A charla non foi orientada a ningunha carreira ou rama en concreto, senón que nos intentaron informar en xeral dos servizos e estudios aos que podiamos acudir nesta universidade. Algo no que realmente se parou a falar o reitor foi nos mitos que había sobre estudar da universidade. Deixounos claro que, por moi alonxados que estivésemos das nosas casas e dos nosos pais, teremos que estudar moito se queremos sacar boas notas, e as festas e a diversión estarán nun segundo plano. Creo que isto nos puxo cos pés na terra, xa que nas películas móstranse aos estudantes universitarios como festeiros e lacazáns, cando a realidade é moi diferente. Tamén se nos falou da asistencia ás clases: non chega só con ir ao exame e aprobar, xa que se non vas polo menos ao 70% das clases non poderás pasar de curso. Creo que nin eu nin meus compañeiros sabiamos iso, e que pensabamos que podiamos entrar e saír das clases como nos apetecera pero, outra vez, a realidade é moi diferente das películas!

Outro tema moi interesante no que nos insistiron foi nos dobres graos e nas becas de intercambio; nun mundo no que cada vez hai máis competencia e onde cada vez máis persoas teñen estudos superiores, hai que saber buscar estudos e experiencias que nos fagan destacar por enriba dos outros candidatos no competitivo mundo laboral. Ademais, os estudos no estranxeiro, como pode ser o caso de ERASMUS, achegan grandes valores ás persoas que non se poden aprender nos libros, coma o respecto ás outras culturas e costumes. Isto último é esencial, sobre todo para os estudantes dalgunha Filoloxía estranxeira.

Pese a non ter demasiado tempo para falar dun tema tan extenso como é o das saídas profesionais, creo que tanto o reitor coma a alumna nos axudaron a aclarar algunhas cousas que na nosa mente de adolescentes aínda estaban un pouco borrosas e eran confusas, polo que penso que si que nos axudaron a descubrir máis sobre os estudos aos que moitos de nós pensamos en acceder o ano que vén. Tamén, a alumna de Filoloxía contounos que moitos rapaces de Terceiro e Cuarto de Carreira adícanse a ser un pouco coma titores dos alumnos recén chegados, algo que realmente nos será útil e nos tranquilizará nun futuro que temos tan próximo.

Antía Sánchez Vázquez, 2º de Bach

ENTONCES Morris Gleitzman

Zelda y Felix consiguen escapar del tren, pero no tenían tiempo a pararse ya que podría llegar otro, así fue, pero cuando llegaba, ellos ya habían logrado llegar a un bosque donde al otro lado había un campo de exterminación.

Los nazis los descubrieron y empezaron a disparar, lograron escapar de los disparos cubriéndose el rostro con la maleza.

Al despertar deciden ir en busca de unos nuevos “padres”.  Encontraron a un hombre que iba con un remolque lleno de nabos pero al montar Felix se dio cuenta que tenía una pancarta en la que ponía que quien entregara a dos judíos les darían una recompensa, entonces saltaron los dos jóvenes.

Al día siguiente encuentran a su futura “madre” llamada Genia, esta mujer les da cobijo a los dos, estaba sola en la casa ya que su marido (un nazi) estaba destinado y llevaba 4 años sin saber nada de él. 

Genia les dio nuevas identidades y pasaron de ser Felix a Wilhelm y Zelda a Violet Elizabeth o como la llaman siempre Violetta.

Cuando van a esconderse de los nazis al establo es cuando conocen a Leopold(el perro),a Troski (el cerdo) y a las gallinas.

Un día llega un muchacho y pasa a ver a Leopold, Felix se quedó extrañado ya que era la primera vez que veía un joven en los alrededores. Con el tiempo supo que era adoptado por el señor del remolque de nabos

Zelda, Genia y Felix fueron varias veces al centro del pueblo a la tienda de una señora llamada Szynsky, ésta mujer tiene un hijo llamado Cyryl que sospechaba de Felix ya que no quiso bajarse los pantalones para comprobar si era judío.

Un día por la mañana encuentra al marido de Genia en su cobertizo donde iba a dejar una carta de que no iba a volver, es entonces cuando él le permite quedarse. Cuando van al pueblo en busca de Genia y Zelda es cuando se enteran de que Cyryl había avisado a la policía y a los nazis, ahí es cuando se da cuenta Felix, cuando ve a las dos chicas colgadas.   

 En mi opinión me ha parecido un libro muy recomendable, ¿sabes cuál es la sensación de que vivas el momento como lo cuenta el libro? Os lo digo yo si no la sabéis, en los momentos de mayor tensión es de lo más sensacional que puede haber ya que te transmite esa intriga y ganas de continuar, eso es exactamente lo que me ha transmitido este libro.

Javier Mulet 2º ESO

OS COMANDOS POÉTICOS DE 2º ESO ACTÚAN NO DÍA DA POESÍA

Hoxe pola mañá os comandos poéticos organizados polos alumnos de 2º ESO espallaron versos por todos os recunchos do centro para celebrar o día da poesía. Aquí tedes unha mostra das súas actuacións nas aulas:

Yago recita New York de Lorca

Abel e Beltrán recitan a Machado e a Bécquer

Marta e Javier recitan A mi hija e la Canción del pirata

Hugo e Natalia recitan a Lorca e a Concha Méndez

CELEBRANDO O ENTROIDO EN GUITIRIZ

Un ano máis celebramos o Entroido no instituto e disfrutamos das actuacións das comparsas formadas polos diferentes grupos de alumnos. Como é tradición o alumnado de 2º BAC foi o encargado de organizar o festival e resultou todo un éxito, aquí vos deixamos unha mostra:

BOTANDO UNHA OLLADA AO FUTURO

O pasado xoves 16 de febreiro o alumnado de 1º e 2º de Bacharelato realizou unha visita á USC acompañados da orientadora Yolanda e Ana, a profesora de relixión. Nesta saída os estudantes pudieron visitar aquelas facultades que imparten graos polos que sinten interese e desta maneira sumerxirse por unhas horas no que será o ambiente universitario no que vivirán nos próximos anos.

Unha destas alumnas, Thalía Fernández, considera “este tipo de visitas fundamentais para axudarnos”  aínda que “non nos serviu de moito posto que a información que nos deron é case a mesma que podemos atopar na páxina web”. Neste mesmo sentido Óscar López, que visitou a Facultade de Económicas, botou en falta unha explicación máis detallada sobre “as diferenzas entre titulacións, como ADE e Economía ou outras opcións que se ofertan”, pero si agradeceu “que dous alumnos nos comentaran un pouco como foi a súa experiencia no primeiro ano e que cousas lles resultaron máis chamativas.”

Outras das facultades visitadas foron as de Ciencias Políticas, Dereito, Relacións Públicas, Xornalismo e Filoloxía. En Filoloxía Antía Sánchez quedou moi sorprendida polo laboratorio de idiomas “nunca imaxinei que nun grao de idiomas se puidese usar un laboratorio, pero en canto vin comprendín o seu uso: escoitar e analizar os diferentes acentos e pronunciacións das linguas”. Tamén lle pareceu interesante a esta futura filóloga de linguas orientais a posibilidade de facer o grao de Linguas Modernas no que se estudan idiomas como o italiano, o francés e o alemán.

Na Facultade de Xornalismo, tanto Antía Sánchez  como Uxía López, quedaron moi satisfeitas coa visita aos estudios de radio e televisión e lembraron con nostalxia cando visitaron por primeira vez un estudio de radio en 1º de ESO para gravar uns contos cos seus compañeiros, dentro do proxecto levado a cabo pola profesora de Lingua Castelá Elena Haz.

Nesta sala os alumnos practican radio, deben facelo como se fose un programa en directo polo que teñen que levar un guion preparado.

Este é un dos platós de televisión da universidade, aquí os alumnos practican diferentes formatos: informativos, presentacións, entrevistas…

O que diferencia a biblioteca de Xornalismo é que conta cunha hemeroteca para que os alumnos poidan consultar calquera xornal que precisen para as súas investigacións.

Ademais de fixarse nos aspectos académicos destas titulacións os alumnos valoraron o salto que suporá para eles pasar dun pequeno instituto rural a unha facultade “este será o último ano no cal sexamos poucos e coñecidos e pasaremos a ser un grupo xigantesco de descoñecidos, e aínda que asusta bastante, é bo facerse a idea” afirma Thalía.

No itinerario científico as facultades visitadas foron as de Enxeñería Informática, Matemáticas e Física. Nelas María Vidal destacou o escaso número de mulleres que había no grupo e as elevadas notas de corte que se necesitan para poder acceder  aínda que iso ”non me bota para atrás”.

A experiencia foi moi alentadora para todos e viviron con expectación desde a visita ás aulas ata a comida na cafetería universitaria.