TÍTULO:
Chamábase Luís
AUTORA:
Marina Mayoral
Luís é un home de
trinta anos, fráxil. Pertence a unha familia modesta, e está
enganchado ás drogas dende os vinte. Ten catro irmáns dos que un
morreu por culpa das drogas, e os outros non queren saber nada de él,
e dous fillos, Xoaquín e Mónica, de trece e oito anos, dos que non
sabe nada. A súa vida é un camiño cara a morte a causa da súa
drogodependecia. Vive do que arrepaña no alleo, e da súa nai Rosa,
xa que non ten ningún de traballo nen ocupación ningunha.
Luís é un ser humano
que se consome, fráxil coma un vidro. A súa familia é arrastrada
na mesma desesperación, sempre entre o amor e a impotencia, a rabia
e a resignación.
Facer dunha vida «crónica dunha morte anunciada» tampouco depende
por forza do suxeito marcado.
É
un libro que pode ser o caleidoscopio dos reflexos dunha vida
pendente da adicción á heroína con tódolos seus ingredientes,
incluíndo mesmo o último castigo, a presencia da sida. Nove
testemuños a falar, desde a súa propia óptica, sobre Luís ou
sobre si mesmos. Todos víctimas dun dos maiores dramas do noso
tempo.
Xeralmente
recoméndollo a todos porque, aínda que sexades aventureiros ou
fantásticos, trata moi ben a vida real de moitas persoas que “perden
a vida sen matarse” e que nunn futuro, sobre todo as persoas que xa
comezaron agora e que non deberían, pódenos axudar a previrnos do
tabaco e por suposto das drogas.
Noemí
Miraz Vázquez de 2º ESO
Luís é un home de
trinta anos, fráxil. Pertence a unha familia modesta, e está
enganchado ás drogas dende os vinte. Ten catro irmáns dos que un
morreu por culpa das drogas, e os outros non queren saber nada de él,
e dous fillos, Xoaquín e Mónica, de trece e oito anos, dos que non
sabe nada. A súa vida é un camiño cara a morte a causa da súa
drogodependecia. Vive do que arrepaña no alleo, e da súa nai Rosa,
xa que non ten ningún de traballo nen ocupación ningunha.
.jpg)
.jpg)
O alumnado de
terceiro preparou coa súa profesora de música uns contos musicados
que fixeron as delicias de grandes e pequenos. (Podedes velos no
segundo Vídeo) Pola súa banda no colexio propuxéronos facer unha
sólida homenaxe á lectura e aos contos. Se algunhas das formas de
escritura máis antigas fixéronse sobre pedra que mellor que a pedra
para deixar memoria deste día dedicado a compartir letras e
lecturas. Así os pequenos prepararon as súas pedras cheas de cores
a debuxos para deixar plasmada unha das moitas cousas que nos aporta
a lectura “A lectura fainos fortes” Nos pola nosa banda
correspondemos a esta iniciativa deixando gravado en pedra as
sensacións que nos deixou esta experiencia sobre un enorme corazón..jpg)
A cousa no quedou aí. Levámonos as pedras dos pequenos ao noso
centro e as depositamos arredor dunha árbore, que dende hoxe será a
nosa árbore da lectura; a nosa árbore de todos os sonos, aventuras,
sentimentos, coñecementos que nos dan os libros … Sólidos e
fortes como a pedra e pero vivos como unha árbore, medrando con nos
sen presa e sen pausa, como unha árbore chea de ramas e follas novas
cada ano.
