MICROMACHISMOS NO DEPORTE.

-

Os días 26 e 28 de marzo, o alumnado das seccións bilingües de Educación Física de 3º, 4º ESO e 1º BAC no tempo de lecer, fixemos unhas representacións na entrada do IES acerca de "Micromachismos no deporte".

En primeiro lugar, a profesora de Educación Física: Noemí xunto coa auxiliar de conversa: Elena, ensinaron ao alumnado vídeos famosos totalmente normalizados dos que antes non nos decataramos dos actos machistas que neles tiñan lugar.

Despois estivemos falando do tema e incluso nos comentaron experiencias persoais que elas viviran, como que en Arxentina as mulleres non podían acceder ao estadio a ver partidos de fútbol se non ían acompañadas con homes, con xustificacións tales como que podía ser perigoso para elas por iso tiñan que ir cun home que as protexera.
A partir de tratar o tema, dividímonos en grupos e cada grupo elixiu un micromachismo para representar mediante comunicación oral: inglés e comunicación corporal: expresión corporal; algúns dos micromachísmos que saíron no "brain storming" foron tales como: recibir un premio de menor tamaño por ser muller, vestimenta axustada para as mulleres, vestimenta de mulleres, ver e practicar deporte acompañadas,  insultos e "piropos" innecesarios, infravaloración nos logros deportivos das mulleres en xornais, TV e na sociedade en xeral...;todas elas actitudes normalizadas que nunca deberían sufrir as mulleres.



Con esta actividade aprendemos cousas tan interesantes como: 
- Traballamos a igualdade de xénero.
- Aprendemos a non normalizar os micromachismos.
- O Deporte é para as persoas non para os xéneros.
- Melloramos a comunicación en inglés.


Gracias pola aprendizaxe!

Alumnado de 1º BAC.

 Se queredes coñecer máis desta actividade pincha AQUÍ.

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

PARA QUE LES?

-
A raiz dunha iniciativa da ONG Implicadas No Desenvolvemento , titulada: Para que les? moitas Bibliotecas Escolares de Galicia, están a participar con vistas ao Día do Libro nunha exposición conxunta, coa intención é facer reflexionar sobre os miles de motivos que nos levan a ler. Desde a ONG propóñenlle a xente coñecida, e non tanto, que contesten en non máis de 140 caracteres, á pregunta Para que les?. As respostas publícanas no seu blog: http://implicadas.blogaliza.org/ A maiores desde o CEIP Milladoiro-Malpica propoñen a actividade Foto lendo dun persoeiro (preferentemente non vinculado ao mundo dos libros) máis a súa Proposta de lectura A nos pareceunos unha bonita iniciativa. Pero nos non somos persoeiros coñecidos aínda que tamén nos gusta ler, así que, como participar nesta iniciariva? Desde a Biblioteca copiamos estas propostas e as adaptamos un pouco ó noso centro. Como o imos facer? Propoñémosche que, en non máis de 140 caracteres, contestes á pregunta para que les?. Mánda...
Leer más

PARA QUE LES?

-
Imagen
Ángela 4ºA Eu leo porque cada vez que o fago desconecto de todo e estou noutro mundo completamente diferente ó meu, e eso gústame e reláxame moito, sobre todo cando o que leo é un libro que me gusta, porque tamén se leo algo que non me gusta pero é obrigatorio agóbiome e dame moita pereza ler, hai de todo. O libro que recomendo é Crepúsculo, para min é un dos mellores libros que se pode ler.
Leer más

Memorias de Tristán Saldaña

-
Imagen
Beatriz Berrocal Tristán Saldaña, es un muchacho de un pueblo bastante pequeño llamado Tornedo. Tristán, o como él prefiere que le llamen, Saldaña (ya que su nombre puede dar a burlas como Tristanín está Tristón), es un niño bastante peculiar. A diferencia de otros niños de su edad, a él no le apasiona eso de “relacionarse”, ya que prefiere hacer las cosas por sí mismo y no le gusta compartir tiempo con nadie; vamos que Tristán es antisocial. Este verano va a ser diferente a los anteriores ya que, “gracias a su tío”, va a ir a un campamento de verano. Y pocos días después de la “gran noticia de su tío”, ya se veía en el bus del campamento, rumbo hacia 15 días en un albergue, que para Tristán importaban lo más mínimo. En el bus, conoció a un niño inglés de más o menos de su edad, al principio no le hizo caso; pero más tarde ya se les veía hablando. Según él, el niño inglés, era la cosa más blanca que había visto en su vida, por lo que le puso el mote de “Lejía”. Una de las...
Leer más